آیا تاکنون به لزوم تغییر و تحولی اساسی در زندگی خود اندیشیده‌اید؟! آیا با خودتان فکر کرده‌اید که مهم‌ترین ابزار برای ایجاد تغییر و تحول در زندگی شما چه چیزی است؟! در این مقاله قصد داریم مهم‌ترین ابزار موجود در جعبه ابزار زندگی را برایتان معرفی کنیم و پرده از رازی مهم برداریم. در ادامه با ما همراه باشید . . .

به نظر شما راه رفتن و به سوی شانس قدم برداشتن بهتر است یا بی‌حرکت بودن و منتظر شانس نشستن! شما به عنوان مدیر و اداره‌ کننده‌ی زندگی و جسم و روح و سرنوشت خود دو راه بیشتر ندارید: یا می‌توانید تصمیم بگیرید و دست به عمل بزنید و یا این‌که دست روی دست بگذارید و منتظر زمان بنشینید تا تصمیمات و عملکرد دیگران سرنوشت شما را رقم بزند.
و من می‌خواهم رازی را به شما بگویم و آن راز این است که اگر فکر می‌کنید در عمل کردن، زحمت و سختی و خطر وجود دارد، پس بدانید که اشتباه می‌کنید و زحمت و دردسر و مشقت و دلهره و دشواری‌های یک جا نشستن و دست روی دست گذاشتن، صدها مرتبه بیشتر از دست به عمل زدن و راه افتادن است.
در‌واقع همیشه حرکتی انجام دادن و تصمیم گرفتن و دست به اقدام زدن به مراتب آرام‌بخش‌تر و آسان‌تر و نتیجه‌بخش‌تر از توقف و ایستادن است.
یادتان باشد که، اگر خودتان تصمیم به حرکت نگیرید و به راه نیفتید، هرگز نمی‌توانید از این حالت ناامیدی و افسردگی بیرون بیایید. می‌دانید چرا؟ چون دستان خود را بالای سر برده و تسلیم شده‌اید و به همین خاطر انجام هر حرکت یا فعالیتی را بی‌فایده و حتی بعضی اوقات مضر و آسیب‌رسان گمان می‌کنید.
مادامی که خودتان تصمیم به راه افتادن نگیرید و خودتان به این باور نرسید که راه نجات شما در اقدام و عمل کردن است، حتی اگر هزاران ساعت هم در سمینارها شرکت کنید و هزاران صفحه کتاب بخوانید باز فایده‌ای نخواهد داشت و چیزی در زندگی شما تغییر نخواهد کرد.
اگر از من یا هر کسی دیگری انتظار دارید که برایتان چند کلمه‌ی جادویی بنویسم و به شما بگویم که فقط کافی است این چند کلمه را بخوانید و مطمئن باشید زندگی‌تان عوض می‌شود، بسیار خوب! من این چند کلمه را می‌نویسم، اما فقط خواندن این کلمات کفایت نمی‌کند! باید به دنبال آن سریعا دست به عمل بزنید!
می‌دانید کلمات جادویی چیست؟ این است: «دست روی دست مگذار و راه بیفت. فقط راه بیفت. خواهی دید وقتی راه افتادی، سختی‌های زندگی آسان‌تر و قابل تحمل‌تر و تحمل و امید تو هم بیشتر می‌شود».

فردی را در نظر بگیرید که از کودکی آرزوی داشتن یک اتومبیل را داشته است. ولی جالب است بدانید که با این‌که ۳۵ سال سن دارد، هنوز گواهینامه‌ی رانندگی نگرفته است. وقتی علت را از او جویا می‌شویم، می‌گوید: «چه فایده‌ای دارد وقتی انسان مطمئن است تا آخر عمرش نمی‌تواند ماشین بخرد؟». واقعیت این است که اگر الان این شخص ماشین هم داشت باز به خاطر نداشتن گواهینامه اجازه‌ی رانندگی نداشت.»
پس آن فرد حداقل کاری که می‌تواند انجام دهد این است که برای گرفتن گواهینامه تلاش کند. بلی حق با او است، اگر دست روی دست بگذارد و کاری نکند، شرایط همین‌طور باقی می‌ماند. با شرایط این چنینی هم رسیدن او به زندگی خوب و خانه و اتومبیل منتفی است. این تقدیر اجتناب‌ناپذیر چنین شرایطی است.
اما اگر این فرد دست به اقدام بزند و کاری انجام دهد که لااقل با نشستن و نظاره‌کردن تفاوت داشته باشد، لاجرم در شرایط زندگی خود تغییری ایجاد می‌کند و چه بسا این تغییر شرایط منجر به ایجاد تفاوت عمده و برجسته و بزرگی در زندگی او شود، شرایط که تغییر کند، تقدیر و سرنوشت هم دچار تحول می‌شود و همه چیز امکان‌پذیر می‌گردد.
دست روی دست گذاشتن و کاری نکردن و تسلیم شرایط شدن، بدترین اتفاقی است که می‌تواند در زندگی یک انسان رخ دهد. به مرور اعتماد به نفس شخص از بین می‌رود و شعله‌ی امید و شوق او برای زندگی کم‌رنگ‌تر می‌شود و به مرور زمان شخص دیگر هیچ راه روشنی را مقابل خود نمی‌بیند.
در‌واقع، دست روی دست گذاشتن توقع آدم را از زندگی پایین می‌آورد و هر اتفاق بدی که رخ دهد شخص به آن راضی می‌شود و با آن کنار می‌آید. این سرازیری آن‌قدر ادامه پیدا می‌کند که شخص همه‌ی چیزهایی را که به خاطر ترس از دست دادنشان قادر به اقدام نیست از دست می‌دهد و به پوچی می‌رسد.

خود را از جاده‌ی زندگی کنار کشیدن و دست از اقدام شستن و به دیوار تکیه دادن و عبور رهگذران را به تماشا نشستن شاید در ظاهر، احتمال از دست دادن دارایی‌های فعلی را به حداقل برساند، اما در عمل فرد را از درون تُهی می سازد و در کوتاه‌ترین زمان قابل تصور هیچ امید و اشتیاقی برای ادامه ی زندگی در او باقی نمی‌گذارد.
توصیه‌ی من به شما این است: اگر دلهره و تردید تمام وجودتان را لبریز ساخته است، اگر حس ناتوانی و درماندگی بر دلتان حاکم شده است و اگر احساس می‌کنید اعتماد به نفس دیگر در وجود شما باقی نمانده است، راه چاره‌ی شما فقط یک چیز است: «برخیزید و کاری بکنید! همین!»
مهم نیست این کار چیست! می‌تواند گذاشتن یک ورقه ی سفید کاغذ مقابلتان و نوشتن طرح‌ها و مشکلاتتان و راه‌حل‌های قابل دستیابی باشد. می‌تواند تلفن زدن به چند نفر از دوستان و آشنایان باشد. می‌تواند تمیز کردن منزل و مرتب کردن وسایل باشد. می‌تواند جست و جوی کار در ادارات و کارگاه‌های اطراف منزلتان باشد. می‌تواند هر کاری باشد به جز تسلیم شدن و نشستن و در خود فرو رفتن.

خواهید دید به محض فعال شدن شما دنیای اطرافتان نیز شروع به تغییر و حرکت می‌کند. درست شبیه به پروانه‌ای که وقتی داخل آب بی‌ حرکت افتاد، آب اطراف او هم بی‌حرکت است، اما به محض بال بال زدن و تقلا کردن، آب نیز شروع به تغییر می‌کند و بسته به میزان نیرویی که پروانه وارد می‌کند، امواج آب نیز کم و زیاد می‌شوند. اگر این امواج به اندازه‌ی کافی قوی باشند، می توانند پس از برخورد با کناره‌های ساحل دوباره به سمت شما برگردند و به صورت یک نیروی مضاعف پروانه‌ی وجود شما را از غرق شدن نجات دهند و به سمت ساحل نجات بکشانند.
به هر حال هیچ کسی برای کسی که روی زمین افتاده دست کمک دراز نمی‌کند، اما کسی که خودش را به اطراف می‌کشاند، همیشه می‌تواند امیدوار دست‌های نجات‌بخشی از محیط اطراف خودش باشد. پس، برخیزید و به راه بیفتید. باور کنید راه افتادن بسیار راحت‌تر و کم دردسر‌تر از یک جا نشستن و تسلیم شدن است.

برچسب ها :