قانون دو دقیقه: چگونه عمل‌گرا باشیم و کارها را به تعویق نیندازیم؟

وقتی می‌خواهید کاری کوچک و کم‌حجم را انجام دهید، فکر کنید که آیا کار فوق بیشتر از دو دقیقه طول می‌کشد یا کمتر! مثلاً شما به سمت ظرف‌شویی خانه‌تان رفته‌اید و قصد دارید یک بشقاب کثیف را داخل ظرف‌شویی بگذارید. تمام فرآیند شستن این بشقاب به‌احتمال‌زیاد کمتر از دو دقیقه طول خواهد کشید. پس اگر ما بشقاب را داخل ظرف‌شویی بگذاریم و برگردیم و در زمان دیگری مراجعه کنیم، حتماً زمان خیلی بیشتری تلف خواهد شد و ما عمل‌گرا نیستیم. در عوض، بهتر است زمانی که در همان اولین بار به‌طرف ظرف‌شویی رفتیم، کارمان را انجام داده و بشقاب را بشوییم و درنتیجه کار تمام شود.
پس اگر احساس می‌کنیم کاری کوچک است و دو دقیقه یا کمتر وقت می‌گیرد، بلافاصله بدون برنامه‌ریزی، بدون فکر کردن و بدون این‌که یادداشت کنیم تا بعداً انجام بدهیم، همان لحظه کار را شروع کرده و آن را تمام کنیم؛ و قطعاً احساس خوبی به خاطر انجام کارخواهیم داشت.

لازم به ذکر است که این قانون با این‌که بر دو دقیقه تأکید می‌کند، این دو دقیقه صرفاً عددی است که بسیار کوچک می‌باشد و ما را تشویق می‌کند تا کار را انجام بدهیم. ولی اگر کار را شروع کردیم و بیشتر از دو دقیقه طول کشید مهم نیست. ما کار را ادامه داده و به پایان می‌رسانیم. شاید این کار ۵ دقیقه یا حتی ۸ دقیقه طول بکشد، بازهم مهم نیست. نکته‌ی کلیدی این است که اگر احساس می‌کنیم که کار اصطلاحاً دودقیقه‌ای است، بلافاصله شروع کنیم. معطل کردن باعث می‌شود که از عمل‌گرایی دورتر شویم.

حالت دیگری هم وجود دارد و آن این‌که کار بزرگ باشد؛ مثلاً ما می‌خواهیم کتاب بنویسیم. به همین خاطر در نظر داریم یک موضوع خوب برای کتاب انتخاب کنیم، عنوان جذابی پیداکرده و درنهایت نوشتن کتاب را شروع و به پایان برسانیم. بازهم این قانون دو دقیقه قابل‌استفاده است. به این طریق که بخش بسیار کوچکی از کار بزرگ را انتخاب می‌کنیم که احتمالاً بیشتر از دو دقیقه طول نخواهد کشید؛ و فقط این کار کوچک را شروع می‌کنیم. برفرض ما می‌خواهیم یک موضوع خوب برای کتاب انتخاب کنیم. راهکار خیلی ساده این است که فعلاً دو دقیقه در اینترنت جستجو کنیم و ببینیم موضوعات موردعلاقه‌ی ما و احتمالاً موضوعاتی که جذاب و پرطرفدارند کدام‌ها هستند. پس می‌توانیم یک تحقیق دودقیقه‌ای انجام بدهیم. دفعه‌ی بعد می‌توانیم دو دقیقه‌ی بیشتری اختصاص بدهیم و چند پیشنهاد از خودمان بنویسیم، چند موضوع کتاب که بعداً بررسی کنیم و ببینیم خوب هستند یا نه. یا فرض کنید می‌خواهیم نوشتن کتاب را شروع کنیم. فعلاً می‌توانیم دو دقیقه وقت بگذاریم و شرایط و مواد لازم را برای نوشتن آماده کنیم تا بعداً در فرصت مناسب کار را شروع کنیم.

​

پس حتی اگر کار ما خیلی بزرگ است، بلافاصله یک قطعه‌ی خیلی کوچک دودقیقه‌ای از آن کار را انتخاب می‌کنیم و سریعاً کار را شروع کرده و آن را به اتمام می‌رسانیم. وقتی یک کار کوچک را به پایان می‌رسانیم، یک حس خیلی خوب (حس موفقیت) در ما ایجاد می‌کند که احتمالاً ما را ترغیب می‌کند کار دودقیقه‌ای بعدی را هم انجام بدهیم؛ و شاید شما با این قصد که دو دقیقه از کار نوشتن کتاب را انجام بدهید، پشت کامپیوتر می‌نشینید و می‌بینید که نیم ساعت گذشته است و بخش قابل‌توجهی از کار نوشتن کتاب به‌خوبی انجام‌شده است.
همان‌طور که متوجه شده‌اید، این قانون هم در کارهای کوچک و هم در انجام کارهای بزرگ کاربرد دارد؛ و اگر مدت یک ماه این قانون را تمرین کنید، می‌بینید چقدر راحت کارهایی را انجام می‌دهید که از دید دیگران خیلی بزرگ و پیچیده است اما شما بلافاصله دست‌به‌کار می‌شوید، کار را پیش می‌برید و به پایان می‌رسانید.
نکته‌ی مهم و کلیدی این روش این است که کار را آغاز کنید. حتی اگر شده فقط دو دقیقه از کار را انجام دهید. همان‌طور که مطلع هستید، سخت‌ترین بخش یک کار، پروژه و فعالیت، همان قسمت آغاز آن است. حتماً شنیدید که وقتی یک راکت و موشکی به فضا پرتاب می‌شود، بیش از نود درصد سوخت در همان چند ثانیه‌ی اول مصرف می‌شود. چون باید از یک حالت سکون به یک شتاب بسیار بالایی برسد. بعد که موشک سرعت گرفت، انرژی و سوخت بسیار کمی مصرف خواهد شد.
یک مثال دیگر این‌که وقتی شخصی بیمار می‌شود، معمولاً دوست ندارد غذا بخورد، مخصوصاً اگر کم‌سن و کودک باشد. والدین تشویق می‌کنند که لازم نیست یک بشقاب بخورد؛ و فقط یک قاشق سوپ کافی است. درواقع، یک قاشق سوپ همان دو دقیقه اول است. درصورتی‌که شخص بیمار یک قاشق سوپ را خورد، شاید علاقه‌مند شود قاشق‌های بعدی را خورده و کل غذا را تمام بکند.
پس هر کار سخت و بزرگ و همچنین کارهای کوچک را به یک غذا و سوپ تشبیه کنید که شاید همین‌الان نتوانید آن را تمام کنید ولی در هر شرایطی که هستید، حتی اگر در مسیر هستید یا تازه به خانه رسیده‌اید، می‌توانید بخش کوچکی را انجام بدهید و کارها را پیش ببرید. یادتان باشد که وقتی کاری شروع شد، قسمت سخت انجام‌شده است؛ و به‌احتمال خیلی زیاد، شما آن کار را کم‌کم پیش خواهید برد و به پایان خواهید رساند.

​

تمرین:
هرروز مرتباً به خودتان بگویید که فرد عمل‌گرایی هستید. عمل‌گرا بودن صرفاً یک عادت است. شما می‌توانید به‌راحتی این عادت را کسب کنید. چیزی نیست که ذاتی باشد و نتوانید آن را به دست بیاورید. لازم است که هرروز ۱۰۰ بار به خودتان بگویید: «همین‌الان انجام بده!»
اگر مردد هستید کاری را انجام بدهید یا انجام ندهید، به خودتان بگویید: «همین‌الان انجام بده!» خیلی نگران نتیجه و حاشیه‌ها نباشید. همین‌الان کارها را انجام بدهید؛ و بعد از مدتی یک فرد عمل‌گرا خواهید بود که نتایج و دستاوردهای بسیار زیادی کسب کرده‌اید.

برچسب ها :